Το άγχος των πανελληνίων 20 χρόνια μετά…..

Έχουν περάσει πάνω κάτω 20 χρόνια από τότε που εγώ όπως κι οι τότε συμμαθητές μου δίναμε πανελλήνιες με το σύστημα των δεσμών προκειμένου να κατακτήσουμε τον κόσμο!! Κάπως έτσι παρουσιάζανε τότε την εισαγωγή στα πανεπιστήμια και είμαι σίγουρη πως κάπως έτσι παρουσιάζουνε και σήμερα μια αντίστοιχη επιτυχία. «Όταν περάσεις και μπεις σε μια καλή σχολή , όλοι οι δρόμοι θα ανοιχτούν μπροστά σου» ήταν η φράση που έλεγαν γονείς και εκπαιδευτικοί εκείνα τα χρόνια και είμαι σίγουρη πως αυτή τη φράση τη χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα!

Εγώ 20 χρόνια μετά δεν είδα να ανοίγεται κανένας δρόμος από μόνος του…. Μας λέγανε πόσο σημαντικό είναι να μπεις κάπου αλλά δεν μας λέγανε τίποτα για το μετά… Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο όλα τα μέσα ενημέρωσης αναμασάνε την καραμέλα του πόσο σημαντική είναι η εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο… τα καημένα τα παιδιά..θυμάμαι στα δικά μου χρόνια..κάποιοι παίρναμε κιλά, κάποιοι βγάζαμε σπυριά, κάποιοι χάναμε τον ύπνο μας… και κυρίως όλοι χάναμε το χαμόγελό μας! Μας είχαν κάνει να πιστεύουμε πως εάν πετύχουμε στις πανελλήνιες θα είμαστε ευτυχισμένοι… 

Να σας πω τι έχει συμβεί τόσα χρόνια μετά; Πολλοί από μας υποφέρουμε από κατάθλιψη , τουλάχιστον όμως έχουμε πτυχίο..γιατί εάν είχαμε κατάθλιψη χωρίς πτυχίο τα πράγματα θα ήταν δύσκολα... Καημένα παιδιά που αντί να σας μάθουν οι γονείς σας πώς να είστε ευτυχισμένα, σας εκπαιδεύουν από μικρά και σας ετοιμάζουν από πάντα για να μπείτε σε ένα πανεπιστήμιο…. Θεωρώντας  πως το πανεπιστήμιο εξασφαλίζει μια ευτυχισμένη ζωή… 20 χρόνια μετά μπορώ να σας πω με το χέρι στην καρδιά πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι… έχω γνωρίσει στη ζωή μου  ευτυχισμένα άτομα που δεν έχουν τελειώσει ποτέ πανεπιστήμια…. αλήθεια σας λέω.. υπάρχουν ευτυχισμένοι άνθρωποι έχοντας μόνο απολυτήριο λυκείου, γυμνασίου, ακόμη και δημοτικού… όπως έχω γνωρίσει και άτομα με μεταπτυχιακά και διδακτορικά που ευτυχισμένα δεν τα λες…

Μάθετε τα παιδιά σας να είναι ανεξάρτητα και ευτυχισμένα, δυναμικά και επιτυχημένα. Βοηθήστε τα να επιλέξουν τι θέλουν να κάνουν στη ζωή τους όχι με βάση τις δικές σας προσδοκίες και τα δικά σας ανεκπλήρωτα όνειρα αλλά ακούγοντας αποκλειστικά και μόνο τις δικές τους ανάγκες. Η κοινωνική μόρφωση είναι πιο σημαντική από οποιαδήποτε πανεπιστημιακή και αυτά τα δύο δεν πάνε απαραίτητα μαζί. Υπάρχουν πολλοί μορφωμένοι που είναι κοινωνικά αμόρφωτοι… τέτοιους είχαμε αρκετούς στο γυμνάσιο και το λύκειο! Παναγία μου τι θυμήθηκα...

Πολλοί γονείς έχουν και την λανθασμένη εντύπωση πως τα παιδιά τους θα αποκτήσουν καλύτερη οικονομική κατάσταση από τους ίδιους τελειώνοντας μια σχολή..μπορώ να τους διαβεβαιώσω πως υπάρχουν εκεί έξω πολλά πολλά πολλά επαγγέλματα που βγάζουν περισσότερα χρήματα από μένα που έχω  πτυχία… Και δεύτερον και πιο σημαντικό γιατί γονείς μαθαίνετε στα παιδιά σας ότι όσο πιο πολλά χρήματα βγάζουν από την εργασία τους τόσο πιο ευτυχισμένα θα είναι;

Επιτυχημένος δεν είναι ο γονέας που τα παιδιά του έχουν εισαχθεί σε πανεπιστήμια, επιτυχημένος είναι ο γονέας που έχει καταφέρει να έχει παιδιά ευτυχισμένα είτε αυτά πουλάνε τσίχλες για να ζήσουν είτε κάνουν εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς.

Καλά αποτελέσματα σε όλα τα παιδιά, ολόκληρη η ζωή είναι μπροστά σας, και η ζωή θέλει απλώς να της γελάς, καρφί δεν της καίγεται εάν έχεις πτυχίο ή όχι!