Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;

(Θα εγκαινιάσω λοιπόν την ιστοσελίδα μου με το πρώτο άρθρο που έγραψα πριν από τέσσερα χρόνια για τοπική εφημερίδα της περιοχής)!!!


Πόσοι άραγε από εμάς  δεν έχουμε τραγουδήσει αυτή τη λέξη, πόσοι δεν έχουμε γελάσει και κλάψει στο όνομά της; Πώς όμως ο καθένας τη νοιώθει; Πώς και πού την αναζητά; Δεν θα προσπαθήσω να δώσω κανένα ορισμό, ο καθένας την ορίζει σύμφωνα με τις εμπειρίες του και μέσα από αυτές την εκφράζει. Η αγάπη μας συνοδεύει από τη στιγμή της γέννησής μας; Βρίσκεται δηλαδή στο DNA μας ή είναι ένα επίκτητο συναίσθημα του περιβάλλοντος που μεγαλώνουμε; Όποια και αν είναι η απάντηση, αυτό που έχει σημασία να κρατήσουμε είναι πως όσο περισσότερο την καλλιεργούμε τόσο πιο βαθιά ριζώνει μέσα μας, ανθίζει και η ευωδία αυτού του ανθού  πλημμυρίζει τους οικείους μας .



Η αγάπη είναι συναίσθημα και κατ’ επέκταση συμπεριφορά. Τι εννοώ; Ας υποθέσουμε ότι έχετε μια σχέση, μέσα σας αισθάνεστε αγάπη αλλά δεν την δείχνετε εμπράκτως, αντίθετα περιμένετε ο άλλος να το καταλάβει από τον τρόπο που τον κοιτάτε. Πιστεύετε πως θα ευδοκιμήσει η σχέση; Έχετε αναρωτηθεί εάν τον σύντροφό σας τον γεμίζετε συναισθήματα ανασφάλειας και διαρκούς άγχους; Παρόμοιο άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση αισθάνονται και τα παιδιά των οποίων οι γονείς ξεχνάνε να τους δείξουν πως τα αγαπάνε, και δεν μιλάμε με την παροχή υλικών αγαθών.
Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε θετικές λέξεις όταν μιλάμε με το σύντροφό μας ή το παιδί μας;  Πόσο συχνά αφιερώνουμε χρόνο στο σύντροφό μας και το παιδί μας μόνο και μόνο για να κάνουμε κάτι που τους ευχαριστεί; Πόσο συχνά αγκαλιάζουμε κάποιον και του λέμε πως τον αγαπάμε; Πόσο συχνά επαινούμε κάποιον για ένα ωραίο φαγητό που μπορεί να έφτιαξε, για μια ωραία ζωγραφιά , για ένα ωραίο ρούχο που μπορεί να φοράει;



Φέρετε στο μυαλό σας σχέσεις που είχατε ή έχετε φιλικές, ερωτικές, συναδελφικές   οποιοιδήποτε σχέση σας, τώρα σκεφτείτε… είναι περισσότερα τα καλά σας σχόλια ή τα επικριτικά σας; Αυτό που θέλω να πω είναι μήπως όλοι μας κρίνουμε πιο εύκολα από ότι επαινούμε; Εάν ναι…ας κάνουμε κάτι να αλλάξουμε αυτή τη διαπίστωση. Ο τρόπος που σχολιάζουμε κάτι που δεν μας αρέσει είναι πολύ σημαντικός. Θα προτιμούσατε να σας πω: α)  πω..πω…μην τρως άλλο γιατί θα γίνεις χάλια ή β) καλό θα ήταν να προσέχεις τι τρως για να μην παχύνεις; Και με τις δύο προτάσεις λέμε το ίδιο πράγμα απλώς η πρώτη πλήττει την αυτοεκτίμησή μας και μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα και από αντίδραση ίσως φάμε περισσότερο (σας θυμίζει κάτι;) ενώ με τη δεύτερη πρόταση κρούουμε τον κώδωνα αλλά χωρίς να φορτώνουμε συναισθηματικά τον άλλον.
Σε μια σχέση αγάπης ένα και ένα κάνουν πάντα δύο και αν θέλεις να επιβιώσει η σχέση σου, φρόντισε να μείνεις αυτός που είσαι και να μην παύεις να εξελίσσεσαι μέσα από την αλλαγή. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του. Είστε δύο υπέροχα μαγικά άτομα. Εσύ έχεις τη ζωή σου, ο άλλος τη δική του και χτίζετε γέφυρες ο ένας προς τον άλλο.



Όπως προανέφερα ακόμη και αν το συναίσθημα της αγάπης βρίσκεται στο DNA μας , η εξέλιξη αυτού του συναισθήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το να μάθουμε να ζούμε με τους άλλους και να τους αγαπάμε απαιτεί  επιδέξιους και μελετημένους χειρισμούς. Όμως οι περισσότεροι δημιουργούμε φιλίες, κάνουμε οικογένειες, μεγαλώνουμε παιδιά με ελάχιστη ανοχή της ύπαρξης του άλλου. Δεν είναι λοιπόν, καθόλου περίεργο να βλέπουμε τις σχέσεις μας που αρχίζουν με ωραία διάθεση, να καταλήγουν στην απογοήτευση και την απελπισία.
Φαντάζομαι πως μετά από όλα τα παραπάνω αυτό που μας γεννάται σαν απορία είναι πως μπορούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις μέσα σε ένα κλίμα συνεχούς ανάπτυξης και αγάπης. Ωστόσο η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι εύκολο να δοθεί μέσα σε  δύο γραμμές που απομένουν. Το μόνο που μπορώ να  σας πω κλείνοντας είναι  πως την απάντηση θα την βρούμε μέσα μας αρκεί να εγκαταλείψουμε ορισμένα καταστροφικά χαρακτηριστικά μας. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ να απαλλαγούμε ας πούμε, από την ανάγκη να έχουμε τον έλεγχο ή να απαλλαγούμε από την ανάγκη να αλλάξουμε τους άλλους για να ικανοποιηθούν οι δικές μας ανάγκες.
Στόχος του παραπάνω άρθρου είναι να μας κάνει να σκεφτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας μέσα σε μια σχέση. Όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα. Απελευθερωθείτε και απολαύστε τη…





4 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια Αλεξία μου!!! Το άρθρο σου είναι υπέροχο. Όλα αυτά που περιγράφεις είναι αλήθειες που δυστυχώς όλοι μας τις βιώνουμε αργά ή γρήγορα, καθώς παρασυρόμαστε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας ή ακόμη και από το άγχος που μας πιάνει για την επικράτηση μας σε μία σχέση, με αποτέλεσμα να χάνουμε την ίδια τη σχέση. Πράγματι, οι σχέσεις και κατ' επέκταση η αγάπη θέλουν δουλειά και συνεχόμενη προσπάθεια. Ευχαριστούμε πολύ!!! Καλή αρχή και να ξέρεις ότι θα είμαι φανατική αναγνώστρια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε υπέρ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!!! Ξέρεις πως σε διαβάζω και εγώ φανατικά ε;
    http://ideesdiatrofis.blogspot.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ όμορφο και αληθινό κείμενο! Είναι πραγματικότητα ότι υπαρχουν μικρές λεπτομέρειες που όμως πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε, γιατί πολύ εύκολα μπορεί να κάνουμε ή να πούμε πράγματα που δεν έχουμε σκεφτεί προηγουμένως και που μπορεί να στεναχωρήσουν τον άνθρωπό μας. Θέλει προσοχή! Παρεπιπτόντως, σήμερα περιηγήθηκα πρώτη φορά στο blog και διάβασα διάφορα άρθρα, που μου άρεσαν πολύ, Αλεξία!!! Keep writing & enlighting! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλεξία σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, χαίρομαι που τα βρήκες ενδιαφέροντα αυτά που γράφω! Δέχομαι και παραγγελίες θεμάτων :) !!!

      Διαγραφή