Και έρχεται η μέρα που κάνεις τον απολογισμό της σχέσης. Κοιτάς πίσω και τι να δεις: όνειρα κουρελιασμένα. Ναι αγαπάνε εγωιστικά οι άνθρωποι, αλλά πώς να τους κατηγορήσεις άραγε γι'αυτό; Ο καθένας αγαπάει με τον τρόπο του, αυτό δεν το αρνείται κανείς. Ο τρόπος κάποιου σου κάνει ή δεν σου κάνει. Από σένα εξαρτάται τι θα δεχτείς. Οι αντοχές του κάθε ανθρώπου καθορίζουν και τη διάρκεια της σχέσης. Τις αντοχές άλλοι τις αποκαλούν και ανασφάλεια, ίσως και να έχουν δίκιο. Αλλά πώς να στεριώσει μια σχέση όταν η αυτοκριτική δεν υπάρχει πουθενά. Διότι, ω ναι..λάθη κάνουν και οι δύο, ίσως κάποιοι λίγο περισσότερα ίσως κάποιοι λίγο λιγότερα. Τι θα ωφελήσει όμως μια σχέση όταν ο ένας κολλάει στις στραβοτιμονιές του άλλου και όχι στις δικές του;
Ναι αγαπάνε εγωιστικά οι άνθρωποι αλλά όχι πάντα! Υπάρχουν και εκείνοι που μονίμως ελπίζουν ότι κάτι θα αλλάξει, υπάρχουν και κείνοι που κάνουν στην άκρη τη ζωή τους και υπονομεύουν την ύπαρξή τους απλώς και μόνο για να είναι με κάποιον που απλώς αγαπάει τον εαυτό του. Με κάποιον που απλώς δεν ξέρει τι θέλει και γιατί, και ενώ φεύγεις ή σε διώχνει γυρίζει πίσω και σε ξαναδιεκδικεί. Και συ εκεί. Γυρίζεις , αλλάζεις ζωή και ζεις το όνειρο πάλι από την αρχή, και έρχεται η στιγμή που πάλι φεύγει ... Και συ μένεις μόνος αφήνοντας όμως την πόρτα ξανά ανοιχτή. Ναι αγαπάνε εγωιστικά οι άνθρωποι αλλά όχι εσύ!
Εάν αγαπούσες και συ λίγο τον εαυτό σου απλώς δεν θα ήσουνα εκεί. Θα είχες κλείσει την πόρτα και θα είχες πετάξει το κλειδί. Υποστηρίζεις πως ο άλλος δεν ξέρει τι θέλει αλλά το ίδιο κάνεις και συ. Γυρίζεις ξανά και ξανά σε μια σχέση που ελάχιστα σε ικανοποιεί. Κατηγορείς τον άλλον πως σε κακοποιεί αλλά στην ουσία ΕΣΥ το έχεις επιτρέψει να συμβεί. Όχι δεν φταίει εκείνος που έρχεται και φεύγει, φταις εσύ που είσαι εκεί. Ναι αγαπάνε εγωιστικά οι άνθρωποι, καιρός ίσως να το κάνεις και συ!!!!!
