Πώς να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή μας..

Το σημερινό θέμα αφορά στην αυτοπεποίθηση. Για να δούμε πόσες και πόσοι από εμάς έχουμε αυτοπεποίθηση; Πως θα το καταλάβουμε; Απαντώντας τις παρακάτω ερωτήσεις. Είμαστε έτοιμοι; Ξεκινάμε: Πόσοι παίρνουμε πρωτοβουλίες και δεν φοβόμαστε να δοκιμάσουμε νέες δραστηριότητες ή να κάνουμε αλλαγές; Πόσοι έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και δεν μας αποθαρρύνουν εύκολα οι δυσκολίες; Πόσοι ξέρουμε να παίρνουμε, αλλά και να δίνουμε θετικά συναισθήματα στους συνανθρώπους μας; Πόσοι είμαστε ανθεκτικοί στις αρνητικές κριτικές των άλλων; Ωραία, τώρα φέρτε στο μυαλό σας στιγμές που έχετε υψηλά αισθήματα αυτοπεποίθησης, τι κρύβεται από πίσω; Σίγουρα μια μεγάλη επιτυχία είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. 

Τι είναι όμως η αυτοπεποίθηση; Η αυτοπεποίθηση ορίζεται ως η απόλυτη πίστη προς τον εαυτό και τις ικανότητές μας. Συμπεριλαμβάνει τον αυτοσεβασμό, την αξιοπρέπεια και την πεποίθηση ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της καθημερινότητας με επιτυχία. Επίσης έχει να κάνει με την επίγνωση της σημαντικότητάς μας ως ιδιαίτερο πρόσωπο μέσα στην κοινωνία. Στην πραγματικότητα όμως, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στη ζωή είναι να γνωρίζει κάποιος καλά τον εαυτό του και μέσα από αυτή τη γνώση να προσπαθεί να εξελιχτεί.

Έχουμε όμως όλοι τον ίδιο βαθμό  αυτοπεποίθησης σε όλους τους τομείς της ζωής μας; Μάλλον όχι, εάν σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν άτομα που διαπρέπουν στον εργασιακό τους χώρο προβάλλοντας μεγάλη πίστη στις ικανότητές τους ενώ στην προσωπική τους ζωή αποτυγχάνουν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους αισθανόμενοι ανασφάλεια και ανεπάρκεια απέναντι στο άλλο φύλο. Πόσοι και πόσες καθημερινά δεν βλέπουν κάποιον που τους αρέσει και δεν τον πλησιάζουν καν επειδή φοβούνται πως θα τα κάνουν θάλασσα ή θα γίνουν ρεζίλι;

Συνήθως η χαμηλή αυτοπεποίθηση, τις περισσότερες φορές, πηγάζει από τον τρόπο που εμείς οι ίδιοι βλέπουμε τον εαυτό μας και όχι από τον τρόπο που μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Εμπειρίες από την παιδική ή την εφηβική μας ηλικία πιθανό να έχουν επηρεάσει και ίσως να έχουν διαστρεβλώσει , την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. 

Πως μπορούμε όμως να καταλάβουμε εάν έχουμε χαμηλή αυτοεκτίμηση; Όσοι έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση συνήθως αισθάνονται κατώτεροι από τους άλλους και έχουν χαμηλές προσδοκίες από τη ζωή. Πολλές φορές χωρίς λόγο αισθάνονται άσχημοι και ανεπιθύμητοι ακόμη και όταν λαμβάνουν το ακριβώς αντίθετο μήνυμα από το περιβάλλον, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αποσύρονται από την κοινωνική ζωή. Παραμελούν την εξωτερική τους εμφάνιση ενώ διακατέχονται συχνά από έντονο άγχος και αισθάνονται διαρκώς απογοητευμένοι. Υπερτονίζουν τα αρνητικά χαρακτηριστικά τους, ενώ τα θετικά και τις επιτυχίες τους τις υποβιβάζουν και τις αποδίδουν στην τύχη. Δυσκολεύονται να συνάψουν φιλικές ή ερωτικές σχέσεις  ενώ επηρεάζονται πολύ από τη γνώμη των άλλων ακόμη και όταν αυτή δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Πολλές φορές προσπαθούν να αντιγράψουν κάποιον που θεωρούν σπουδαίο ή μιλάνε πολύ για τον εαυτό τους προσπαθώντας να πείσουν τους άλλους για την αξία τους, αξία που και οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουν στον εαυτό τους.

Τι χρειάζεται λοιπόν για να ενδυναμώσουμε την αυτοπεποίθηση μας; Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι. Όλοι έχουμε προτερήματα και ελαττώματα, κανείς δεν είναι τέλειος. Εάν έχουμε κάτι που μας ενοχλεί στο χαρακτήρα μας, δεν χρειάζεται να απογοητευόμαστε και να μας παίρνει από κάτω αντιθέτως θα πρέπει να παλεύουμε και να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο. Το κοινό όλων μας είναι πως είμαστε διαφορετικοί και ως διαφορετικό πρέπει να βλέπουμε τον εαυτό μας και να τον βοηθάμε να πηγαίνει κάθε φορά όλο και πιο μπροστά ανακαλύπτοντας την θετική του πλευρά. 

Μάθετε να βάζετε όριο στις συμπεριφορές των άλλων που παραγνωρίζουν τις ανάγκες σας και πληγώνουν τα συναισθήματά σας. Η σχέση ανάμεσα στην αυτοπεποίθηση και την ικανότητα να λέμε όχι σε ό,τι μας πληγώνει είναι ανάλογη. Μεγαλώνοντας η μία μεγαλώνει και η άλλη. Όσο περισσότερο προστατεύουμε τον εαυτό μας τόσο πιο δυνατοί νιώθουμε.

Ας αρχίσουμε να θέτουμε μικρούς στόχους οι οποίοι θα μας οδηγήσουν στην επιτυχία, θέτοντας μεγάλους και δύσκολους στόχους συνήθως επιτρέπουμε στον εαυτό μας να απογοητευθεί. Μη σκέφτεσαι ότι δεν θα καταφέρεις να πραγματοποιήσεις τους στόχους και τα σχέδιά σου. Οι αρνητικές προσδοκίες δεν σου επιτρέπουν να δραστηριοποιηθείς με τον καλύτερο τρόπο και έτσι μπορεί να επαληθευτούν. Ο φόβος μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας.

Χαμηλή αυτοπεποίθηση λοιπόν, σημαίνει ότι δεν θεωρείς τον εαυτό σου ιδιαίτερα αξιόλογο, θέλεις να σε βλέπουν έτσι οι άλλοι; Αν όχι, σεβάσου τον!

Κλείνοντας το άρθρο αντί να σας ζητήσω να γράψετε τα θετικά σας χαρακτηριστικά σε ένα χαρτί, όπου οι περισσότεροι δεν θα το κάνετε, σας προκαλώ να βρείτε έναν καλός σας φίλο και να αρχίσετε για δέκα λεπτά να επαινείτε ο ένας τον άλλον. Πως αισθανθήκατε; Περιμένω εντυπώσεις…

Παιδί και όρια

Διαβάζοντας κανείς τη λέξη ‘όρια’ το μυαλό του ίσως πάει σε κάτι αρνητικό και βίαιο , στην πραγματικότητα όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο, αρκεί να σας πω ότι όλα τα παιδιά χρειάζονται όρια προκειμένου να αισθανθούν ασφάλεια. Έχουν ανάγκη από ένα οριοθετημένο περιβάλλον που θα τα βοηθήσει στην πορεία να επιλέγουν από μόνα τους τη σωστή συμπεριφορά.

Σε καμιά περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολη υπόθεση για έναν γονέα να θέσει όρια στα παιδιά του, χρειάζεται υπομονή, κόπο και χρόνο. Όσο πιο υπομονετικός όμως είναι ένα γονέας στην οριοθέτηση του παιδιού του, τόσο περισσότερη συναισθηματική ασφάλεια του προσφέρει και τόσο πιο ευτυχισμένο γίνεται το παιδί καθώς μεγαλώνει. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ. Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί μεγαλώνει σε μια οικογένεια, η οποία δεν του έχει διδάξει όρια. Το παιδί αυτό έχει μάθει να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του τη στιγμή που τις ζητάει, αδιαφορώντας για τον άλλον, έχει μάθει να κάνει ότι θέλει τους γονείς του και φυσικά πιστεύει πως είναι αρχηγός στην οικογένεια. Το παιδί λοιπόν αυτό, θα βιώσει την απόρριψη από τον έξω κόσμο, δεν θα μπορεί να κάνει φίλους γιατί τα υπόλοιπα παιδιά δεν θα ανέχονται μια τέτοια προκλητική συμπεριφορά. Είναι πολύ πιθανό να κλειστεί στον εαυτό του μιας και η κοινωνία που έρχεται αντιμέτωπο είναι γεμάτη όρια και κανόνες. Δε θα ξέρει πώς να φερθεί, γιατί ποτέ κανένας δε του δίδαξε κάτι τέτοιο.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνετε εσείς ως γονείς;

Καταρχήν θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα όρια δεν έχουν καμία σχέση με το ξύλο. Το μόνο που επιτυγχάνεται με το ξύλο είναι η πρόκληση ψυχικών τραυμάτων στο παιδί , η κακή σχέση μεταξύ σας και μακροπρόθεσμα ένας επιθετικός ενήλικας μιας και για τα παιδιά οι γονείς αποτελούν  πρότυπο.

Όταν βάζετε όρια στο παιδί καλό θα είναι να είστε σταθεροί σε αυτό που του ζητάτε. Δε γίνεται τη μία μέρα να του λέτε ναι και την επόμενη όχι για το ίδιο πράγμα. Επίσης είναι σημαντικό να τηρείτε και εσείς τους κανόνες. Πως είναι δυνατόν να ζητάμε από ένα παιδί να μην είναι επιθετικό με τους φίλους του, όταν εμείς ως γονείς καυγαδίζουμε καθημερινά μπροστά του; Ή πως θα το μάθουμε να φοράει ζώνη στο αυτοκίνητο, όταν εμείς οι ίδιοι δεν το κάνουμε; Καλό θα είναι επίσης να υπάρχει κοινή πορεία των γονέων ως προς τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Πόσες και πόσες φορές ένα παιδί δε ζητάει να κάνει κάτι και ο ένας γονέας τον στέλνει στον άλλον και πάλι πίσω;; «Δεν ξέρω εγώ, ρώτα τη μάνα σου… πάει στη μάνα: δεν ξέρω εγώ ρώτα τον πατέρα σου»….

Μη του βάζετε διαρκώς τις φωνές, σας ακούει ούτως ή άλλως. Χρειάζεται να φαίνεστε αποφασιστικοί αλλά αυτό δεν επιτυγχάνεται με διαρκή γκρίνια και καυγάδες. Αντί να αρχίσετε τις απειλές  που δε μαζεύει τα παιχνίδια του, κάποια στιγμή που θα χαθεί κάποιο παιχνίδι ή θα καταστραφεί κάποιο άλλο και θα σας ζητήσει να το αντικαταστήσετε, εξηγείστε του ότι ήταν δική του απόφαση να μη τα μαζέψει και πως τώρα θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της απόφασής του. Σιγά , σιγά θα δείτε πως θα γίνει πιο υπεύθυνο και θα μαζεύει τα πράγματά του χωρίς υπενθύμιση.

Κλείνοντας να σας πω πως χρειάζεται να είμαστε πολύ προσεχτικοί όταν απευθυνόμαστε σε ένα παιδί. Καλό θα είναι να μη του λέμε όταν κάνει κάτι που δε μας αρέσει: είσαι κακό παιδί, δεν σε αγαπάω διότι πληγώνεται. Μπορούμε ωστόσο να του πούμε : αυτό που έκανες δεν ήταν καλό,  την επόμενη φορά να είσαι πιο προσεκτικός. Εάν στο σχολείο δεν τα καταφέρνει σε όλα τα μαθήματα, μη του τονίζεται μόνο την αποτυχία του. Πείτε του: είμαστε υπερήφανοι που τα πήγες τόσο καλά στα μαθηματικά, ίσως χρειάζεται να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο με τη γεωγραφία.

Τα όρια είναι πολύτιμα για τα παιδιά διότι μέσα από αυτά θα μπορέσουν να ανακαλύψουν με αποτελεσματικότητα τον κόσμο και τον εαυτό τους. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώσετε στα παιδιά σας όταν είναι μικρά, τόσο πιο ευτυχισμένα θα τα κάνετε.

Το τέλος μιας σχέσης..

“Αγάπη δίχως πείσματα , δεν έχει νοστιμάδα” λέει ο λαός μας και προφανώς εννοεί πως όλες οι σχέσεις έχουν και τις καλές και τις κακές στιγμές τους. Το να ζεις με έναν άνθρωπο και να μην συμφωνείς πάντα μαζί του δεν είναι μεμπτό αντιθέτως είναι κάτι το απολύτως φυσιολογικό.

Τι συμβαίνει όμως όταν οι διαφωνίες και οι διαφορές είναι καθημερινό φαινόμενο σε μια σχέση; Πόσοι από μας βλέπουμε το τέλος αλλά  κλείνουμε μάτια και αυτιά προκειμένου να μην φτάσουμε στο χωρισμό; Μάλλον οι περισσότεροι… με αποτέλεσμα η σχέση να γίνεται αδιέξοδη και εμείς να παραμένουμε δυστυχισμένοι! Τα μαγικά ραβδάκια βρίσκονται μόνο στα παραμύθια, γι’αυτό μην περιμένεις σαν μάννα εξ ουρανού τη λύση για το πρόβλημά σου, ανέλαβε δράση. Η συντροφικότητα, το μοίρασμα , η συμπαράσταση, η τρυφερότητα είναι σημαντικοί παράγοντες για να είμαστε καλά με κάποιον. Όμως ξέρουμε να αναγνωρίζουμε πότε περνάμε καλά με τον/ τη σύντροφό μας;

Ας δούμε μαζί ποια σημάδια προηγούνται του οριστικού τέλους μιας σχέσης:

Έλλειψη επικοινωνίας: όταν πρωτογνωριστήκαμε με το έτερόν μας ήμισυ είχαμε τόσα πολλά να πούμε και να μοιραστούμε που θεωρούσαμε πως οι εικοσιτέσσερις ώρες ήταν λίγες.. πλουτίζαμε τις κινητές τηλεφωνίες αλλάζοντας τα συμβόλαιά μας προκειμένου να έχουμε απεριόριστο χρόνο να μιλάμε και να στέλνουμε μηνύματα ο ένας στον άλλο. Οι εποχές αυτές πέρασαν. Τώρα βαριόμαστε να στείλουμε ένα μήνυμα; Μάλλον άρχισε να ακούγεται το πρώτο καμπανάκι.

Όνειρα για το μέλλον: ένα από τα πιο όμορφα πράγμα σε μια σχέση είναι να κάνουμε όνειρα με τον/την σύντροφό μας για το μέλλον μας , για το που θα πάμε διακοπές, που θα μείνουμε και άλλες τέτοιες συζητήσεις γεγονός που μας προσφέρει την ασφάλεια του ότι εμείς οι δύο είμαστε ζευγάρι. Τι συμβαίνει όμως όταν τίθεται πλέον ένα τέτοια ζήτημα στο τραπέζι και ο ένας από τους δύο αδιαφορεί; Μήπως προτιμάμε να χουχουλιάζουμε στον καναπέ και να βλέπουμε τηλεόραση με την ησυχία μας από το να μιλάμε και να σχεδιάζουμε μια εκδρομή; Ντιν- Νταν και άλλο καμπανάκι.

Καυγάδες: κάποτε αφιερώναμε χρόνο στο σχεδιασμό μιας βόλτας και τώρα αφιερώνουμε χρόνο μόνο σε καυγάδες. Αρχικά οι καυγάδες ήταν μικροί και ίσως ανανεώνανε και τη σχέση, τώρα έχουμε βρει αδύναμα σημεία του άλλου και του τα χτυπάμε για να τον κάνουμε να νιώσει άσχημα και το ίδιο κάνει και αυτός σε μας. Η σχέση από λιμάνι απάνεμο έχει αρχίσει να γίνεται πεδίο μάχης χωρίς νικητές μόνο ηττημένους. Φωνάζουμε παντού, μπροστά σε φίλους, στο δρόμο όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε η μια προσβολή διαδέχεται την άλλη. Η ψυχική μας υγεία έχει αρχίσει να κλονίζεται.

Σεξ: στην αρχή της σχέσης τα πουλάκια κελαηδούσαν , τα λουλουδάκια άνθιζαν ακόμη και αν η σχέση άρχιζε τον χειμώνα. Η σεξουαλικότητα και των δύο ξεχείλιζε από παντού. Τώρα το σεξ βρίσκεται μόνο στις ταινίες. Ακόμη και όταν συμβαίνει συνδυάζεται με αγγαρεία. Στο σημείο αυτό έρχεται και το τέλος της σχέσης!

Κλείνοντας αυτό που θέλω να τονίσω ,το οποίο όμως είμαι σίγουρη πως το γνωρίζετε και οι ίδιοι πολύ καλά, είναι πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι μόνο δυστυχισμένος. Μην περιμένεις από τον άλλον να σε βγάλει από το τέλμα κάνε εσύ το πρώτο βήμα και απελευθερώσου. Και σε καμία περίπτωση , μα σε καμία περίπτωση μη σκεφτείτε πως ένα παιδί θα σας βοηθήσει να αποφύγετε τον χωρισμό. Η έλευση του παιδιού σε μια προβληματική σχέση λειτουργεί ως καταλύτης και τη διαλύει. Προστατεύστε το!

Διαζύγιο και παιδιά

Αναμφισβήτητα το διαζύγιο είναι μια τραυματική εμπειρία τόσο για αυτούς που χωρίζουν όσο και για τα ίδια τα παιδιά. Ωστόσο πολλοί ειδικοί φαίνεται να υποστηρίζουν πως το διαζύγιο από μόνο του δεν βλάπτει ανεπανόρθωτα το παιδί, αντιθέτως αυτό που το επηρεάζει συναισθηματικά είναι κυρίως η κακή επικοινωνία των γονέων. Οι γονείς που διαρκώς συμπεριφέρονται επιθετικά ο ένας στον άλλο αποτελούν αρνητικό πρότυπο για το παιδί τους κυρίως σε ότι αφορά τη σχέση τους με τα άλλα παιδιά. Τι εννοώ με αυτό; Τα παιδιά που βιώνουν καθημερινά συγκρούσεις μέσα στο σπίτι, τα παιδιά που βλέπουν τον έναν γονέα να περιφρονεί διαρκώς τον άλλον συχνά εμφανίζουν και υιοθετούν παρόμοια πρότυπα συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να αδυνατούν να συσχετιστούν ομαλά με τους συνομηλίκους τους.

Σημαντικό λοιπόν είναι να καταλάβει κανείς πως το διαζύγιο από μόνο του, δεν είναι ικανό να προκαλέσει συναισθηματικές δυσκολίες στο παιδί αλλά ο τρόπος που οι ίδιοι οι γονείς χειρίζονται το διαζύγιο.

Σχετικά με τις επιπτώσεις που έχει η διαδικασία του διαζυγίου πάνω στα παιδιά, έχουν γίνει διάφορες έρευνες, οι οποίες έχουν καταδείξει ότι ορισμένες ψυχολογικές αντιδράσεις τις συναντάμε κατά κανόνα σε όλα τα παιδιά του διαζυγίου και ότι το ξεπέρασμα των προβλημάτων ευνοείται ή όχι από συγκεκριμένους παράγοντες. Επίσης προκύπτει σύμφωνα πάντα με τις έρευνες ότι οι επιπτώσεις ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία και το φύλο του παιδιού.

Θα σας εξηγήσω αμέσως τι σημαίνει αυτό. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δυσκολεύονται πολύ να καταλάβουν τι σημαίνει πως η μαμά και ο μπαμπάς δεν θα ζουν πια μαζί και κυρίως δυσκολεύονται να κατανοήσουν για πιο λόγο συμβαίνει αυτό με αποτέλεσμα πολλές φορές να νομίζουν πως φταίνε τα ίδια που δεν ήταν καλά παιδιά και που δεν κάθονταν φρόνιμα. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας κατανοούν καλύτερα τη λέξη «διαζύγιο» ωστόσο αρνούνται έντονα τον χωρισμό των δύο γονέων. Τα παιδιά στην εφηβεία που ίσως έχουν καταλάβει πως κάτι δεν πάει καλά μεταξύ των γονιών του, συνήθως δεν θεωρούν παράλογη αυτή τη διαδικασία. Πόσες άλλωστε δεν είναι οι φορές που οι έφηβοι έχουν βαρεθεί και κουραστεί από τους καυγάδες των γονιών τους και λένε χαρακτηριστικά: «γιατί δεν παίρνετε διαζύγιο να ησυχάσουμε όλοι»;

Όταν υπάρχουν δυσκολίες προσαρμογής στον χωρισμό των γονέων, οι πιο συνηθισμένες αλλαγές στην συμπεριφορά των παιδιών την περίοδο μετά το διαζύγιο είναι :  η επιθετική/ αντιδραστική συμπεριφορά και τα συμπτώματα άγχους, απομόνωσης και γενικότερης χαμηλής διάθεσης. Στα παιδιά προσχολικής ηλικίας μπορεί να παρατηρηθεί επιστροφή σε προγενέστερα στάδια εξέλιξης (π.χ. το παιδί αρχίζει πάλι να βρέχεται πάνω του) καθώς και ένταση κάποιων φόβων (π.χ. για το σκοτάδι).  Στα παιδιά σχολικής ηλικίας παρατηρείται και έκπτωση στις ακαδημαϊκές τους επιδόσεις ενώ κάποιες φορές μπορεί να εμφανιστούν διαταραχές στον ύπνο ή το φαγητό. Στους εφήβους συνήθως παρατηρείται θλίψη και οργή με αποτέλεσμα να αναζητούν διέξοδο εκτός σπιτιού και να παραμελούν κάποιες υποχρεώσεις τους.

Επειδή λοιπόν είναι πιθανό ότι ο χωρισμός θα προκαλέσει έντονη διατάραξη της ψυχικής ισορροπίας του παιδιού καλό θα ήταν οι γονείς να ακολουθήσουν κάποιες συμβουλές έτσι ώστε η διαδικασία του διαζυγίου να είναι όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη γι’ αυτό.

Καταρχήν θα πρέπει να πουν στα παιδιά πως θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν ως γονείς γι’ αυτά , θα τα αγαπούν και θα τα φροντίζουν ώσπου να μεγαλώσουν. Να τους πουν ότι δεν είναι τα ίδια υπεύθυνα για το χωρισμό. Οι γονείς θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα παιδιά να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, και να τα βοηθούν να λύσουν κάθε απορία τους. Το παιδί έχει ανάγκη να νιώσει ασφάλεια και την ασφάλεια αυτή πρέπει να του την προσφέρουν οι γονείς του ακόμη και όταν ζουν χωριστά. Καλό είναι να ενημερώσουν τους δασκάλους και τους συγγενείς βοηθώντας έτσι το παιδί να το συζητήσει με κάποιον εάν το έχει ανάγκη. Επιπρόσθετα οι γονείς πρέπει να αφιερώνουν με συνέπεια ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να είναι ή για να κάνουν κάτι μαζί του.

Με όλα τα παραπάνω και κατανοώντας και την δυσμενή θέση των γονέων οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους βιώνουν δύσκολα την  περίοδο του διαζυγίου, θέλησα να βοηθήσω ώστε ο τραυματισμός των παιδιών να είναι όσο το δυνατόν μικρότερος. Κλείνοντας να προσθέσω πως ένα κλίμα διαφωνίας ή απάθειας μεταξύ των γονέων κλονίζει εξίσου το παιδί όσο και το διαζύγιο.

Πηγές: 

Πώς να μιλήσετε σε ένα παιδί για : 

και  http://specialeducation.gr

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη;

(Θα εγκαινιάσω λοιπόν την ιστοσελίδα μου με το πρώτο άρθρο που έγραψα πριν από τέσσερα χρόνια για τοπική εφημερίδα της περιοχής)!!!

Πόσοι άραγε από εμάς  δεν έχουμε τραγουδήσει αυτή τη λέξη, πόσοι δεν έχουμε γελάσει και κλάψει στο όνομά της; Πώς όμως ο καθένας τη νοιώθει; Πώς και πού την αναζητά; Δεν θα προσπαθήσω να δώσω κανένα ορισμό, ο καθένας την ορίζει σύμφωνα με τις εμπειρίες του και μέσα από αυτές την εκφράζει. Η αγάπη μας συνοδεύει από τη στιγμή της γέννησής μας; Βρίσκεται δηλαδή στο DNA μας ή είναι ένα επίκτητο συναίσθημα του περιβάλλοντος που μεγαλώνουμε; Όποια και αν είναι η απάντηση, αυτό που έχει σημασία να κρατήσουμε είναι πως όσο περισσότερο την καλλιεργούμε τόσο πιο βαθιά ριζώνει μέσα μας, ανθίζει και η ευωδία αυτού του ανθού  πλημμυρίζει τους οικείους μας .

Η αγάπη είναι συναίσθημα και κατ’ επέκταση συμπεριφορά. Τι εννοώ; Ας υποθέσουμε ότι έχετε μια σχέση, μέσα σας αισθάνεστε αγάπη αλλά δεν την δείχνετε εμπράκτως, αντίθετα περιμένετε ο άλλος να το καταλάβει από τον τρόπο που τον κοιτάτε. Πιστεύετε πως θα ευδοκιμήσει η σχέση; Έχετε αναρωτηθεί εάν τον σύντροφό σας τον γεμίζετε συναισθήματα ανασφάλειας και διαρκούς άγχους; Παρόμοιο άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση αισθάνονται και τα παιδιά των οποίων οι γονείς ξεχνάνε να τους δείξουν πως τα αγαπάνε, και δεν μιλάμε με την παροχή υλικών αγαθών.

Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε θετικές λέξεις όταν μιλάμε με το σύντροφό μας ή το παιδί μας;  Πόσο συχνά αφιερώνουμε χρόνο στο σύντροφό μας και το παιδί μας μόνο και μόνο για να κάνουμε κάτι που τους ευχαριστεί; Πόσο συχνά αγκαλιάζουμε κάποιον και του λέμε πως τον αγαπάμε; Πόσο συχνά επαινούμε κάποιον για ένα ωραίο φαγητό που μπορεί να έφτιαξε, για μια ωραία ζωγραφιά , για ένα ωραίο ρούχο που μπορεί να φοράει;

Φέρετε στο μυαλό σας σχέσεις που είχατε ή έχετε φιλικές, ερωτικές, συναδελφικές   οποιοιδήποτε σχέση σας, τώρα σκεφτείτε… είναι περισσότερα τα καλά σας σχόλια ή τα επικριτικά σας; Αυτό που θέλω να πω είναι μήπως όλοι μας κρίνουμε πιο εύκολα από ότι επαινούμε; Εάν ναι…ας κάνουμε κάτι να αλλάξουμε αυτή τη διαπίστωση. Ο τρόπος που σχολιάζουμε κάτι που δεν μας αρέσει είναι πολύ σημαντικός. Θα προτιμούσατε να σας πω: α)  πω..πω…μην τρως άλλο γιατί θα γίνεις χάλια ή β) καλό θα ήταν να προσέχεις τι τρως για να μην παχύνεις; Και με τις δύο προτάσεις λέμε το ίδιο πράγμα απλώς η πρώτη πλήττει την αυτοεκτίμησή μας και μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα και από αντίδραση ίσως φάμε περισσότερο (σας θυμίζει κάτι;) ενώ με τη δεύτερη πρόταση κρούουμε τον κώδωνα αλλά χωρίς να φορτώνουμε συναισθηματικά τον άλλον.

Σε μια σχέση αγάπης ένα και ένα κάνουν πάντα δύο και αν θέλεις να επιβιώσει η σχέση σου, φρόντισε να μείνεις αυτός που είσαι και να μην παύεις να εξελίσσεσαι μέσα από την αλλαγή. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του. Είστε δύο υπέροχα μαγικά άτομα. Εσύ έχεις τη ζωή σου, ο άλλος τη δική του και χτίζετε γέφυρες ο ένας προς τον άλλο.

Όπως προανέφερα ακόμη και αν το συναίσθημα της αγάπης βρίσκεται στο DNA μας , η εξέλιξη αυτού του συναισθήματος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το να μάθουμε να ζούμε με τους άλλους και να τους αγαπάμε απαιτεί  επιδέξιους και μελετημένους χειρισμούς. Όμως οι περισσότεροι δημιουργούμε φιλίες, κάνουμε οικογένειες, μεγαλώνουμε παιδιά με ελάχιστη ανοχή της ύπαρξης του άλλου. Δεν είναι λοιπόν, καθόλου περίεργο να βλέπουμε τις σχέσεις μας που αρχίζουν με ωραία διάθεση, να καταλήγουν στην απογοήτευση και την απελπισία.

Φαντάζομαι πως μετά από όλα τα παραπάνω αυτό που μας γεννάται σαν απορία είναι πως μπορούμε να δημιουργήσουμε σχέσεις μέσα σε ένα κλίμα συνεχούς ανάπτυξης και αγάπης. Ωστόσο η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν είναι εύκολο να δοθεί μέσα σε  δύο γραμμές που απομένουν. Το μόνο που μπορώ να  σας πω κλείνοντας είναι  πως την απάντηση θα την βρούμε μέσα μας αρκεί να εγκαταλείψουμε ορισμένα καταστροφικά χαρακτηριστικά μας. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ να απαλλαγούμε ας πούμε, από την ανάγκη να έχουμε τον έλεγχο ή να απαλλαγούμε από την ανάγκη να αλλάξουμε τους άλλους για να ικανοποιηθούν οι δικές μας ανάγκες.

Στόχος του παραπάνω άρθρου είναι να μας κάνει να σκεφτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας μέσα σε μια σχέση. Όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα. Απελευθερωθείτε και απολαύστε τη…